بیکاری یکی از عوامل اساسی فقر است که دولت افغانستان نتواسته است در هفت سال اخیر راهکار های منطقی و دقیق برای آن بیابد.
مراكز كاريابي از يك طرف، از طريق پيدا كردن بهترين فرصت خالي شغلي براي فرد بيكار و از طرف ديگر،از طريق يافتن بهترين نيروي كار مورد نياز كارفرمايان به لحاظ خصوصيات تخصصي و شخصي، نقش واسطهاي مهمي در بازار كار دارند.
مراكز كاريابي، هم بر عرضه نيروي كار و هم بر تقاضاي كار تاثيرگذار هستند و ميتوانند بر جريان متقاضيان شغل بيفزايند. در حالتي كه افراد بيكار ثبت نام شده در مراكز كاريابي تخصص و مهارت مورد نياز كارفرما را ندارند و كارفرما نياز مبرم وسريع به چنين نيروهايي دارد مراكز كاريابي سعي ميكنند نيروي كار مورد نياز را تامين كنند.
اگر مراكز كاريابي به خوبي وظيفه اطلاع رساني و جستجوي نيروي كار مناسب را انجام دهند ممكن است بخش وسيعي از جمعيت غيرفعال از طريق دريافت پيشنهاد شغل با دستمزد مناسب وارد بازار كار شوند.
از منظر ديگر، مراكز كاريابي از طريق ارايه مشورتهاي شغلي به جويندگان كار در خصوص تخصص ها و مهارتهاي مورد نياز بازار كار ميتوانند آنها را به مراكز آموزش فني و حرفهاي معرفي نمايند تا تخصصها و مهارتهاي لازم را فراگيرند.
1. تحلیل وضعیت موجود با توجه به وضع موجود بیکاری:
جمهوری اسلامی افغانستان یک کشور محاط در خشکی است، ولی در گذشته به خاطر راه ابریشم، کاروان‌های بازرگانی فراوانی از این کشور گذر می‌کردند. همچنین افغانستان کشوری با تاریخ و فرهنگ کهن و پربار است، که دانشمندان و شاعران گرانقدری را به جهانیان عرضه کرده است.
از زمان استقلال افغانستان در سال 1919، این کشور دو بار توسط امپراتوری بریتانیا اشغال گردید و تازمان اعلان اسقلال آن نوسط امان‌الله خان در ۱۹۱۹ سیاست خارجی افغانستان زیر نظر مستقیم امپراتوری بریتانیا بود. پس از اعلام استرداد استقلال افغانستان، این کشور روابط مستقیم خود را با کشورهای دیگر برقرار ساخت.
از سال 1380 (2001) پس از کنفرانس بن (Bonn) در اثر توافق گروه‌های افغان دولت موقت به رهبری حامد کرزی روی کار آمد. حکومت در خزان 1383 (۷ دسامبر ۲۰۰۴ میلادی) به ریاست جمهوری حامد کرزی (Hamid Karzai) شکل گرفت و در خزان 1384 (۱۹ دسامبر ۲۰۰۵ میلادی) نیز انتخابات مجلس قانون گذاری آن را تکمیل کرد.
افغانستان دارای ۳۴ ولایت است.
برپایه سرشماری مقدماتی کمیته ملی احصائیه کشور، جمعیت افغانستان در سال ۱۳۸۵، ۲۴ میلیون تن بوده است. گفته می‌شود از این تعداد ۱۲٬۳۰۰٬000 تن مرد و ۱۱٬۸۰۰٬000 تن زن هستند. ۷/۲۱٪ جمعیت کشور شهرنشین می‌باشند. این آمار شامل میلیون‌ها مهاجر افغانی مقیم ایران، پاکستان و کشورهای دیگر نمی‌باشد. سازمان ملل پیش از این جمعیت افغانستان را ۲۹ میلیون تن براورد کرده بود.
۹۹٪ مردم افغانستان مسلمان هستند که حدود ۸۰٪ آنان سنی و ۱۹٪ شیعه هستند. مذاهب دیگری چون هندو و سیک نیز در افغانستان پیروانی دارد. پیش از جنگ‌های ۳۰ سال گذشته، اقلیتی یهودی نیز در افغانستان و به ویژه شهر هرات وجود داشتند که امروزه بیشتر آنان به اسرائیل رفته‌اند.
پس از یورش امریکا به افغانستان در سال 1380 و فروپاشی طالبان، با روی کار آمدن دولت انتقالی وضعیت تحصیل اندک‌اندک رو به بهبودی می‌رود، ولی با این وجود هنوز بیش از ۶۰٪ مردم افغانستان از سواد خواندن و نوشتن بی‌بهره‌اند. ده درصد بودجه سالانه افغانستان به امور آموزشی اختصاص دارد، که از این میان هفت درصد آن مربوط به وزارت معارف (آموزش وپرورش) است، یک درصد مربوط به نهادهای پژوهشی و یک درصد مربوط به آموزش عالی است.
سواد: فرد بالای ۱۵ سال که می‌تواند بخواند و بنویسد.
کل: ۳۶ درصد با سواد مردها ۵۱٪ درصد زنها ۲۱٪ درصد.
افغانستان به لحاظ اقتصادی یکی از فقیرترین کشورهای جهان محسوب می‌شود که همه ناشی از نابسامانی‌های سیاسی است. اقتصاد افغانستان پس از فروپاشی حکومت طالبان در سال 1380 رو به بهبودی نهاده است. نرخ آمار زیر خط فقر این کشور بسیار وحشتناک است، به موجب این نرخ از هر صد افغان ۵۵ نفر آنان زیر خط فقر هستند. از دیگر آمار نگران کننده این کشور فقیر نرخ ۴۳ درصدی بیکاری است. حدود ۸۱ درصد مردم این کشور کشاورز هستند و بقیه شامل ۱۱ درصد در صنعت (اغلب بافندگی) و ۹ درصد در خدمات مشغول به کار هستند. به موجب آمار سال ۲۰۰۴، ۱۵ میلیون نفر در این کشور کارگر هستند. بیشترین بدهی این کشور به کشور روسیه و نیز بانک جهانی است که به بالغ بر ۸ میلیارد دلار می‌رسد.
مراكز كاريابي، هم بر عرضه نيروي كار و هم بر تقاضاي كار تاثيرگذار هستند و ميتوانند بر جريان متقاضيان شغل بيفزايند. در حالتي كه افراد بيكار ثبت نام شده در مراكز كاريابي تخصص و مهارت مورد نياز كارفرما را ندارند و كارفرما نياز مبرم وسريع به چنين نيروهايي دارد مراكز كاريابي سعي ميكنند نيروي كار مورد نياز را تامين كنند.
اگر مراكز كاريابي به خوبي وظيفه اطلاع رساني و جستجوي نيروي كار مناسب را انجام دهند ممكن است بخش وسيعي از جمعيت غيرفعال از طريق دريافت پيشنهاد شغل با دستمزد مناسب وارد بازار كار شوند.
از منظر ديگر، مراكز كاريابي از طريق ارايه مشورتهاي شغلي به جويندگان كار در خصوص تخصص ها و مهارتهاي مورد نياز بازار كار ميتوانند آنها را به مراكز آموزش فني و حرفهاي معرفي نمايند تا تخصصها و مهارتهاي لازم را فراگيرند.
1. تحلیل وضعیت موجود با توجه به وضع موجود بیکاری:
جمهوری اسلامی افغانستان یک کشور محاط در خشکی است، ولی در گذشته به خاطر راه ابریشم، کاروان‌های بازرگانی فراوانی از این کشور گذر می‌کردند. همچنین افغانستان کشوری با تاریخ و فرهنگ کهن و پربار است، که دانشمندان و شاعران گرانقدری را به جهانیان عرضه کرده است.
از زمان استقلال افغانستان در سال 1919، این کشور دو بار توسط امپراتوری بریتانیا اشغال گردید و تازمان اعلان اسقلال آن نوسط امان‌الله خان در ۱۹۱۹ سیاست خارجی افغانستان زیر نظر مستقیم امپراتوری بریتانیا بود. پس از اعلام استرداد استقلال افغانستان، این کشور روابط مستقیم خود را با کشورهای دیگر برقرار ساخت.
از سال 1380 (2001) پس از کنفرانس بن (Bonn) در اثر توافق گروه‌های افغان دولت موقت به رهبری حامد کرزی روی کار آمد. حکومت در خزان 1383 (۷ دسامبر ۲۰۰۴ میلادی) به ریاست جمهوری حامد کرزی (Hamid Karzai) شکل گرفت و در خزان 1384 (۱۹ دسامبر ۲۰۰۵ میلادی) نیز انتخابات مجلس قانون گذاری آن را تکمیل کرد.
افغانستان دارای ۳۴ ولایت است.
برپایه سرشماری مقدماتی کمیته ملی احصائیه کشور، جمعیت افغانستان در سال ۱۳۸۵، ۲۴ میلیون تن بوده است. گفته می‌شود از این تعداد ۱۲٬۳۰۰٬000 تن مرد و ۱۱٬۸۰۰٬000 تن زن هستند. ۷/۲۱٪ جمعیت کشور شهرنشین می‌باشند. این آمار شامل میلیون‌ها مهاجر افغانی مقیم ایران، پاکستان و کشورهای دیگر نمی‌باشد. سازمان ملل پیش از این جمعیت افغانستان را ۲۹ میلیون تن براورد کرده بود.
۹۹٪ مردم افغانستان مسلمان هستند که حدود ۸۰٪ آنان سنی و ۱۹٪ شیعه هستند. مذاهب دیگری چون هندو و سیک نیز در افغانستان پیروانی دارد. پیش از جنگ‌های ۳۰ سال گذشته، اقلیتی یهودی نیز در افغانستان و به ویژه شهر هرات وجود داشتند که امروزه بیشتر آنان به اسرائیل رفته‌اند.
پس از یورش امریکا به افغانستان در سال 1380 و فروپاشی طالبان، با روی کار آمدن دولت انتقالی وضعیت تحصیل اندک‌اندک رو به بهبودی می‌رود، ولی با این وجود هنوز بیش از ۶۰٪ مردم افغانستان از سواد خواندن و نوشتن بی‌بهره‌اند. ده درصد بودجه سالانه افغانستان به امور آموزشی اختصاص دارد، که از این میان هفت درصد آن مربوط به وزارت معارف (آموزش وپرورش) است، یک درصد مربوط به نهادهای پژوهشی و یک درصد مربوط به آموزش عالی است.
سواد: فرد بالای ۱۵ سال که می‌تواند بخواند و بنویسد.
کل: ۳۶ درصد با سواد مردها ۵۱٪ درصد زنها ۲۱٪ درصد.
افغانستان به لحاظ اقتصادی یکی از فقیرترین کشورهای جهان محسوب می‌شود که همه ناشی از نابسامانی‌های سیاسی است. اقتصاد افغانستان پس از فروپاشی حکومت طالبان در سال 1380 رو به بهبودی نهاده است. نرخ آمار زیر خط فقر این کشور بسیار وحشتناک است، به موجب این نرخ از هر صد افغان ۵۵ نفر آنان زیر خط فقر هستند. از دیگر آمار نگران کننده این کشور فقیر نرخ ۴۳ درصدی بیکاری است. حدود ۸۱ درصد مردم این کشور کشاورز هستند و بقیه شامل ۱۱ درصد در صنعت (اغلب بافندگی) و ۹ درصد در خدمات مشغول به کار هستند. به موجب آمار سال ۲۰۰۴، ۱۵ میلیون نفر در این کشور کارگر هستند. بیشترین بدهی این کشور به کشور روسیه و نیز بانک جهانی است که به بالغ بر ۸ میلیارد دلار می‌رسد.
